Nasıl Başladım?

Elbet çıkar anlayan.
yoo kendimi çok sıradışı fikirleri olan biri gibi görmüyorum ,ya da ay kimse beni anlamıyor herkes aptal ,diye de düşünmüyorum.
Anlaşılmamak üzerine konuştuğum zaman genelde bu şekilde algılanıyor sanki ben insanları küçümsüyormuşum gibi.
Aslında durum tam tersi ben kendi fikirlerimden bahsedince suçlanıyorum yadırganıyorum ve tabii bir süre sonra sanırım beyin böyle bir mekanizma oluşturuyor.
Şimdi yorum yapsam nasılsa yine herkes korkuyla bakıcak ya da sen uçlarda düşünüyorsun mümkün değil bu vs. gibi cevaplar alıcam.
Aslında tek derdim ,çoğunlukla unutulmuş,unutturulmuş ya da unutulmak istenmiş,Kuran-ı Kerim'in emrettiklerini yaşamaya çalışmak.
Bazen düşünüyorum ,sorsan kimse müslüman olmadığını söylemez hatta o kadar ki bu konuda asla laf söyletmez.Peki konu hükümleri uygulamaya gelince,kızım orayı karıştırma!,diyebiliyorlar.
Oldum olası bu fikri anlamamıştım,işin biraz daha içine girince ve artık kendi yolumu çizdiğim şu zamanlarda bu konunun daha çok üstünde duruyorum.İlk sorguladığım şey bu oldu
yıllarca -müslümanız tabii- altında aslında başka bir hayat yaşadığımızı gördüm. Bu dine ailemden görüp,gelenek haline getirildiği için girmedim.
Hiç bir şey bilmediğimi,bildiğim kadarının sadece kulaktan duyma şeyler olduğunu gördüm. İlk iş olarak -daha önce hiç okumadığım ve evimizde dahi bulunmayan- Kuran-ı Kerim aldım.
Okumaya başladım. Öğrenmeye başladım. Değişmeye başladım.
Daha önce de çok fırsatım olmasına rağmen hiç yönelmemiştim,bazen diyorum ki 'evet her şeyin bir vakti varmış'.
Bizzat şahit oldum. Bazen geçen zamana üzülsem de doğru vakit buymuş Allah en iyisini bilir diyorum.
Şimdi 2 yılı devirdim bu yolculukta. Allah'ım neyi ne kadar kabul ediyor bilmiyorum ama bildiğim bir ayet var ki,,

Tabii çok hayallerim var hangisi ne kadar nasip olur bilemiyorum. Gönül güzel şeyler istiyor
hep güzellikler hayal ediyor ama malesef dünya bizim anca bir tarlamız. Ektiklerimizi toplayıp yiyeceğimiz yer yani asıl yurdumuz
ahiret..Rabbim tüm müminlere cennetini nasip etsin.