Küçük küçük yıldızlar,ışıldıyor kalbimde. Kısa süre önce düştüler içime, korktum, istemedim. Tabii o zamanlar içime düşen şeylerin minik birer yıldız olduğunu bilmiyordum. Daha doğrusu anlamıyordum, perdelerim kapalıydı.. Ama artık onların güçlenerek parlaması için uğraşıyorum, ümit ediyorum ki hiç sönmeyecekler. Beni eski yalnızlığıma terk etmeyecekler. Zaten biliyorum ki gönlüne bir kere yıldız düşenler bir daha asla yalnız kalmazlar. Onlar Rab'lerini bulmuş , şanslı kişiler. Şükürler olsun!
Elbet çıkar anlayan. yoo kendimi çok sıradışı fikirleri olan biri gibi görmüyorum ,ya da ay kimse beni anlamıyor herkes aptal ,diye de düşünmüyorum. Anlaşılmamak üzerine konuştuğum zaman genelde bu şekilde algılanıyor sanki ben insanları küçümsüyormuşum gibi. Aslında durum tam tersi ben kendi fikirlerimden bahsedince suçlanıyorum yadırganıyorum ve tabii bir süre sonra sanırım beyin böyle bir mekanizma oluşturuyor. Şimdi yorum yapsam nasılsa yine herkes korkuyla bakıcak ya da sen uçlarda düşünüyorsun mümkün değil bu vs. gibi cevaplar alıcam. Aslında tek derdim ,çoğunlukla unutulmuş,unutturulmuş ya da unutulmak istenmiş,Kuran-ı Kerim'in emrettiklerini yaşamaya çalışmak. Bazen düşünüyorum ,sorsan kimse müslüman olmadığını söylemez hatta o kadar ki bu konuda asla laf söyletmez.Peki konu hükümleri uygulamaya gelince,kızım orayı karıştırma!,diyebiliyorlar. Oldum olası bu fikri anlamamıştım,işin biraz daha içine girince ve artık kendi yolumu çizdiğim şu zamanlarda bu konunun daha ç...
Yorumlar
Yorum Gönder