Küçük küçük yıldızlar,ışıldıyor kalbimde. Kısa süre önce düştüler içime, korktum, istemedim. Tabii o zamanlar içime düşen şeylerin minik birer yıldız olduğunu bilmiyordum. Daha doğrusu anlamıyordum, perdelerim kapalıydı.. Ama artık onların güçlenerek parlaması için uğraşıyorum, ümit ediyorum ki hiç sönmeyecekler. Beni eski yalnızlığıma terk etmeyecekler. Zaten biliyorum ki gönlüne bir kere yıldız düşenler bir daha asla yalnız kalmazlar. Onlar Rab'lerini bulmuş , şanslı kişiler. Şükürler olsun!
Uzun süredir yazamadım. Mağlum okul açıldı ,öncesinde bayram telaşları memlekete gidiş vs. derken... Tabi bu sırada çok şeyler yaşandı. Ama ümitler hiç solmadı,direniyor.. Bugün biraz halimizden bahsetmek istiyorum. Bizler fikir insanları olarak bu toplumun içinde resmen direnişteyiz. Herkesten önce kendimizi eğitmek ,hizaya çekmek zorundayız. Algılarımız açık olmalı ve hiç bir kandırışa gelmemeliyiz. Dört yanımızın şeytanla çevrili olduğu şu zamanlarda kendimizi muhafaza etmek ne kadar zor ve bir o kadar da zaruri. Evet zaruri! Eğer biz müslüman olduğumuzu iddia ediyorsak,her fırsatta bunun edebiyatını yapıyorsak, bu dilde kalmamalı. Samimiyetimizi ortaya koymalıyız,yüreklerimizi ortaya koymalıyız. Bizi birleştiren İslam olmalı. İslam hiç bir zaman kavgaya zulme sebep olmamalı. Nefsimize uyup yaptığımız saçmalıklar asla İslama mal edilemez. Temkinli,gözü açık olmalıyız. Tabi en önemli unsur,içini dolduramağımız Müslümanlık. Aslında Kuran-ı Kerim'de dolu dolu anlatılan,h
Yorumlar
Yorum Gönder